Maandag 1 feb (ziek in Laos)

's Nachts wordt ik wakker van Daisy haar gesnurk. Ik haal mijn oordopjes tevoorschijn en vraag me af hoe het komt dat ze nu ineens snurkt. Dit is de eerste keer dat we ieder een eigen bed hebben (dat heerlijk ligt overigens) en afgelopen week heeft ze geen enkele keer gesnurkt!
Als ik Daisy dat 's ochtends vertel begint ze te lachen en zegt ze dat ze bij mij precies hetzelfde dacht. Ik heb vannacht ook gesnurkt, terwijl ze me normaal nooit heeft horen snurken.

Ik draai me om in bed. Het is nog best vroeg en ik voel me niet heel lekker. Met een grieperig gevoel val ik weer in slaap.
Dan wordt ik wakker van Daisy. Ze is met haar telefoon bezig en het is langzaam ook wel tijd om op te staan. Eenmaal op het toilet blijkt dat ik diarree heb. Nee he.
Nou, dan maar alles eruit. Zo erg is het ook weer niet, want ik heb er normaal eigenlijk nooit last van en als ik er dan last van heb, ben ik er zo weer vanaf.

Toch blijf ik nu een aantal keren teruglopen naar de wc. Ik voel dat ik steeds meer hoofdpijn krijg, maar wil toch mee met de groep vandaag. We gaan vandaag "tubing". Dat houdt in dat we de hele dag ergens op het water in een rubberen band zullen dobberen. Dan zal ik vast wel weer beter zijn..
Daisy geeft me een pil tegen de misselijkheid. Normaal slik ik vrijwel nooit pillen, maar ik voel me ondertussen ellendig en Daisy heeft een hele apothekersvoorraad aan medicijnen. Misschien onderdrukt dat de koorts ook enigszins.

Dan lopen we het stadje in. Wat is dat een lange ruk zeg! Hijgend en puffend zijn we na een kwartier in het centrum. De zon geeft me niet bepaald een beter gevoel nu.
Ik koop twee banaantjes. Dat helpt vast met mijn diarree.
Dan lopen we naar een Ierse bar. De rest heeft daar een uitgebreid Engels ontbijt (worst, eieren, witte bonen in tomatensaus, frieten etc), maar ik moet er niet aan denken.
Terwijl de rest hun gigantische ontbijt oppeuzelt duw ik de banaantjes naar binnen. De gedachte aan eten maakt me ziek.
Hah. Dat is dan wel weer een positieve bijeenkomstigheid! Ik heb de afgelopen week zóveel lekkere dingen gezien en gegeten dat ik me afvroeg of ik ooit nog minder zou gaan eten.
Nou, laat me je dat vertellen. Dit helpt daarbij heel goed!

Na het ontbijt strompel ik in mijn eentje terug naar de hotelkamer. Nog heel even stop ik bij de supermarkt voor een sportdrankje. Dat zou helpen om de kalium aan te vullen die je met diarree verliest.
Ik kan echt niet aan eten denk en heb nu toch genoeg reserves opgebouwd afgelopen week, dus ik slenter daarna regelrecht naar mijn kamer.
De rest van de dag spendeer ik ziek in bed. Voor het eerst in anderhalve maand gaat de airco weer aan. Ik zweet me dood.
Ik ben lang niet meer zó ziek geweest. Balen. Ziek in Laos..